اثر لوامیزول بر روی دوره عفونت لیشمانیا و بررسی واکنش های ایمن در موش و خوکچه هندی

لیشمانیا انریتی leishmania enriettii که عامل بیماری لشمینوز در خوکچه هندی است می تواند بعنوان الگوی مناسب در لشمنیوز پوستی در انسان بکار رود این نوع لیشمنیا در خوکچه ایجاد زخمی پوستی می نماید که در عرض 8-10 هفته بهبود یافته و سپس آن حیوان در مقابل پارازیت فوق مصون خواهدبود. تصور میشود که مکانیزم مصونیت در این نوع لیشمانیوز در خوکچه هندی از طریق سلول هائی بنام t می باشد و اختلال در این سلول ها باعث زخمهای متاستاز در این حیوان است . لوامیزول ابتدا بعنوان یک دارو ضد کرم بکار برده شده است بعدها معلوم گردید که این دارو میتواند بر روی سلولهای t اثر داشته باشد لذا با در نظر گرفتن اینکه مکانیزم مصونیت در لشمنیوز جلدی مربوط به سلولها می باشد تصمیم گرفته شد اثر این دارو روی لشمنیوز جلدی در خوکچه و موش مورد مطالعه قرار گیرد. نتایج حاصله بر این دلالت دارد که در خوکچه هائیکه با پارازیت آلوده و توسط لوامیزول درمان شده بودند یا بطورکلی زخم لشمینوز ایجاد نمی شود یا زخم خفیف تر در حیوان بوجود میاید. بعلاوه دارو ازتولید متاستازیارازیت جلوگیری مینماید. این دارو باعث میشود که سلولهای لنفوسیت که معمولا" تعداد آنها در بیماری لشمنیوز کاهش می یابد بحالت طبیع باز گردد. زیاد شدن سلولهای ائوزینوفیل نیز که یکی از علائم مشخصه مرض لشمنیوز در خوکچه هندی است پس از تزریق حیوان با این دارو بحالت طبیعی در می آید. در موش اثرات لوامیزول مانند اثر این دارو در خوکچه می باشد بدین ترتیب که میزان آلودگی توسط لیشمانیاتروپیکا در موش های درمان شده در مقایسه با موش هائی که درمان نشده بودند کمتر بود.